Ας ξεκινήσουμε θεωρώντας ότι γνωρίζουμε τη θεμελιώδη αρχή –υπόθεση, σύμφωνα με την οποία, η δημιουργική ικανότητα δεν είναι κάτι σπάνιο που χαρακτηρίζει μόνο τις «ιδιοφυΐες», αλλά μία διαδεδομένη κατάσταση στους χώρους που κινούνται παιδιά.
Σε έναν από τους πρώτους ορισμούς που δόθηκαν για τη δημιουργικότητα ο Guilford (1950)1*,αναφέρει ότι « η δημιουργικότητα, ως συμπεριφορά, θα εκφραστεί με εφευρετικότητα, σύνθεση και σχεδιασμό». Κάθε δημιούργημα επομένως μπορεί να είναι ένα «προϊόν» συνένωσης, μετατροπής και αναδιοργάνωσης στοιχείων που προϋπάρχουν. Μπορεί το κάθε παιδί να δημιουργήσει χωρίς να έχει προηγούμενες εμπειρίες. Δεν ανακαλύπτει κανείς μέσα στο κενό ούτε από το κενό.
Παρόμοια, ο Maslow2* χαρακτηρίζει παγκόσμια και καθολική την έννοια αυτή, υποστηρίζοντας ότι η δημιουργικότητα είναι ένας «τρόπος ζωής», που ξεκινά από τις , με τις πιο απλές πρακτικές εκδήλωσης, μία «έκφραση αυτοπραγμάτωσης», μοναδική και πρωτότυπη. Υποστηρίζει ότι υπάρχει «εν δυνάμει» σε όλα τα άτομα, καθώς εκδηλώνεται με την περιέργεια και τη φαντασία. Ο αμερικανός ψυχολόγος τονίζει ότι «η δημιουργικότητα χαρακτηρίζει όλα τα παιδιά και ότι πολλές φορές αναστέλλεται στην πορεία εξέλιξής τους».
Στο σχολείο μας προσπαθούμε, μέσα από μία ποικιλία δραστηριοτήτων, να σεβαστούμε τη δημιουργικότητα των παιδιών μας. Δραστηριότητες του Προγράμματος, δραστηριότητες που αναδύονται μέσα από την πληθώρα των καθημερινών μας στιγμών, επιτρέπουν στα παιδιά να αφήσουν το δικό τους αποτύπωμα, αποτύπωμα που το καλωσορίζουμε με αγάπη!
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι δράση των παιδιών, στη διάρκεια του ολοήμερου προγράμματος:
· προσπαθούν να ομορφύνουν μία αφίσα (συμμετέχουν και συνεργάζονται παιδιά εκτός τάξης),
· να προετοιμάσουν την «καλημέρα» για την επόμενη μέρα.
.jpg)
Η εκπαιδευτικός της Στ1 τάξης
Μαρία Ηλιοπούλου
-------------------------------------
1* Ξανθάκου Γιώτα «Η δημιουργικότητα στο σχολείο», Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1998, σελ.29
2* Ξανθάκου Γιώτα, όπ. π.., σελ.30